Het gedicht ‘in de luwte van haar leven wordt gezongen op de melodie van ‘Perhaps love’ (John Denver) door Kim Jonk
In de luwte van haar leven,
geniet zij van haar rust.
Zij is zich van dat voorrecht
terdege goed bewust.
Zij kende mooie jaren,
maar kent ook tegenslag.
Zo leeft ze heel tevreden met de dag
In de luwte van haar leven
heeft ze rimpels, is ze grijs.
Maar dat maakt haar juist zo teder,
zo beminnelijk, zo wijs.
Zij doet nog veel zelfstandig,
‘t gaat goed, zo lang het kan.
Vaak denkt zij aan haar overleden man
Deze vrouw, ik houd van haar
haar einde is in zicht,
terwijl ze al haar dagen plukt
in wankel evenwicht.
Maar zij aanvaardt haar leven zo,
en schikt zich in haar lot,
misschien komt na dit leven niets,
misschien gaat ze naar God.
In de luwte van haar leven
slaat de klok haast twaalf uur
Maar ze kan nog zo genieten,
al is ‘t van korte duur.
Zij kijkt naar de pendule,
waaromheen de foto’s staan,
van geliefden die haar zijn voorgegaan.
Maar zij aanvaardt haar leven zo,
en schikt zich in haar lot.
misschien komt na dit leven niets,
misschien gaat ze naar God
In de luwte van haar leven
is er niet veel wat nog moet.
Als de tijd straks voor haar stil staat,
weet ze zeker: ‘Het is goed’
In de luwte van haar leven,
rond ze af, dan is het klaar.
Wat blijft: ‘De herinnering aan haar ‘.
© Hans Cieremans