Categorie: Kerst

Het mooie Kerstlied:
‘Komt allen tesamen’
brengt me dit jaar van de wijs.
Drie koningen die
naar het Kindje toekwamen
blijven thuis in hun paleis.
De herders bij nachte,
die de ster zochten,
blijven gewoon in het veld.
De herberg blijft leeg,
want gasten die mochten
niet komen, dat was hun verteld.

De engel die zingt
van: ‘Vrede op aarde’,
en ‘het licht schijnt overal’,
ziet dat de boodschap
van eeuwigheidswaarde
minder luid klinkt bij de stal.
Maar desondanks
herdenkt men het wonder
van ‘t Kindje, zoals ieder jaar.
Dat maakt deze Kerst
ook dit jaar weer bijzonder,
op afstand toch dicht bij elkaar.

Kerst is nu anders
dan voorgaande jaren,
maar de boodschap die staat
We mogen de liefde
en vrede ervaren,
hoe het leven ook gaat.
Achter de wolken
blijft de ster schijnen,
en zijn we het virus straks kwijt
Dan schijnt de ster weer,
als de wolken verdwijnen
heel helder, net als altijd.

© Hans Cieremans

Vroeger was de Kerst heel anders,
sober en traditioneel,
Nu is Kerst heel overdadig
seculier en commercieel.
Ik mis bij het ouder worden,
soms de eenvoud van die tijd,
Kerstmis bij de kolenkachel,
met gezinssaamhorigheid.

Gipsen beeldjes in de Kerststal
echte kaarsjes in de boom.
En het was bijna bijzonder
als je kaarsjes had op stroom.
Ieder jaar sprak Juliana
steevast op de radio.
Uit het distributiekastje
klonken ‘groeten uit Davos’.

Er was nog geen televisie
en ook zelden telefoon.
Dus we gingen ganzenborden,
het geluk was heel gewoon.
Ook zongen we samen liedjes
van het Kindje in de stal
en van ‘Nu sijt wellecome’
en ‘het licht schijnt overal’.

Feestelijk was ook het eten,
Kerstrollade, rode kool,
En we vierden met z’n allen
Kerstfeest met de zondagsschool.
Daar kreeg je een sticht’ lijk boekje
van ‘het huisje in de sneeuw’.
Ach, zo ging het jaren vijftig
van de nu voorbije eeuw.

Zo verlang ik soms met weemoed
naar de Kerst van vroeger tijd.
Naar die vroegere tradities,
eenvoud en gezelligheid.
’t Waren kostbare momenten,
die ik liefdevol onthoud,
in ’t besef dat tijd niet stilstaat
en zo word ik langzaam oud.

© Hans Cieremans

Denk met Kerst eens aan de mensen,
in verpleeg- of ziekenhuis,
die daar werken of daar liggen
en de Kerst niet vieren thuis.
Juist dit jaar met de Corona,
deze turbulente tijd,
voel je het belang van aandacht,
liefde en genegenheid.

Denk met Kerst eens aan de mensen
die met Kerst alleen zijn thuis,
wiens geliefden dan verblijven,
in verpleeg- of ziekenhuis.
Juist dit jaar met de Corona
vraagt om solidariteit,
bel eens op of stuur een kaartje
‘t geeft wat troost bij eenzaamheid.

Kerst, het feest van de bezinning,
van sfeer en gezelligheid,
het symbool van licht en vrede
juist in de Coronatijd.
Ook als wij ‘t niet samen vieren,
omdat afstand is verplicht,
dan zorgt Kerstmis voor verbinding
door de boodschap van het licht.

© Hans Cieremans

Kerst in het verpleegtehuis
ontroert me ieder jaar.
Bewoners, personeel, bezoek
vieren Kerst met elkaar.
Ze zingen van het Kindeke,
de dieren in de stal,
van herders en de koningen,
‘het licht schijnt overal’.

Er is dit jaar geen samenzang,
geen viering in de zaal.
De dominee op intranet,
vertelt het kerstverhaal.
Bezoek dat wordt wel toegestaan
al is het mondjesmaat.
Ontvangst is op een kamertje
op afspraak separaat.

Het bezoek draagt mondkapjes,
afstand blijft verplicht
Want als er weer een uitbraak komt,
dan moet de deur weer dicht.
Er worden sapjes rondgebracht,
dat is leuk zondermeer.
De Kerstman komt ook even langs
dat geeft een beetje sfeer.

Maar ik mis de verbondenheid
het kippenvelmoment,
het gevoel van samenzijn,
als je met Kerst hier bent.
Kerst tweeduizend een en twintig
vieren wij nu meer alleen,
maar het licht schijnt ook dit jaar
voor jou en iedereen.

© Hans Cieremans

Dierbare herinneringen,
hoogtepunten, kleine dingen,
lijken niet meer door te dringen,
maar hoe anders is dat nu.
Want het ‘Nu sijt wellecome’
en de lichtjes in de bomen
worden gretig opgenomen
in haar helder déjà-vu.

Zo blijkt kerst in haar beleven
toch herinnering te geven
en al is het maar voor even,
’t is een wondermooi moment.
Ze zingt: ‘Komt allen tesamen’,
van de koningen die kwamen,
toen ze van de ster vernamen,
het was allemaal bekend.

Ze had een gezellig praatje,
genoot van een advocaatje,
onze lieve grootmamaatje,
ze was af en toe ad rem.
Dit moment, niet te betalen,
door haar mooie kerstverhalen
en ik zag haar werk’ lijk stralen
als de ster van Bethlehem.

Ook dit zijn herinneringen,
ogenschijnlijk kleine dingen,
die haar nooit verloren gingen,
hoe bijzonder toch is dit.
’t Was genieten, zeker weten,
morgen is ze vast versleten,
zal ze Kerst weer zijn vergeten,
als ze in haar bubbel zit.

© Hans Cieremans

 

 

‘Komt verwondert u hier mensen’
is het kerstlied dat hier klinkt.
Kerstviering in het verpleeghuis
wie meezingen kan, die zingt.
De liedtekst die is zo veelzeggend,
want ‘t verwondert me steeds hier,
door de sfeer en door de mensen
met wie ik het Kerstfeest vier.

Terwijl d’ ene zit te slapen,
zingt de ander dapper mee.
En een zuster naast de kerstboom,
leest ’t verhaal uit Lucas twee.
Kaarsen worden aangestoken,
dan nog een kort kerstverhaal.
Ook een koortje komt er zingen:
’t Kindje kwam voor allemaal’.

Er zijn veel familieleden,
dat geeft veel saamhorigheid.
Kerstfeest, feest met veel herkenning,
het raakt mensen haast altijd.
Nog een hapje en een drankje,
als afsluiting van het feest.
Feest dat altijd weer verwondert
voor wie daar is bij geweest.

‘Komt verwondert u hier mensen’
is het kerstlied dat hier klinkt.
Het is Kerst in het verpleeghuis
wie meezingen kan, die zingt.
Feest van de licht, feest van de vrede,
van verbinding onderling
Van ontroering en herkenning
en van de verwondering.

© Hans Cieremans

Geschreven op de melodie van ‘Mary’s boy child’ (je zou de zwarte coupletten solo kunnen zingen, de rode refreinen in samenzang)

Ergens schijnt een ster met Kerst,
die helder licht verspreidt.
Maar ik zie slechts dichte mist,
ik ben die Kerstster kwijt.

Ik wil zo graag de Kerstster zien,
ik zoek hem overal.
Het enige dat ik nog weet,
’t is ergens bij een stal.

Wie helpt hem de Kerstster zoeken,
hij kan hem niet meer zien.
Komt het door de dichte mist,
is hij verdwaald misschien?

Schijnt die Kerstster ook voor mij?
wie brengt me daar dan heen?
Het is misschien een zware tocht
dat kan ik niet alleen.

Help hem mee de Kerstster zoeken,
met hoop dat hij hem vindt.
Waar die ster zou kunnen zijn?
Hij zegt:’ ‘t is bij een kind’.

Kom. laten wij samen gaan,
of is jou dat te ver?
Nee toch zeker, pak mijn hand
en zoek met mij die ster.

Samen naar de Kerstster zoeken,
een mooie naastenplicht. 
Hand in hand door dichte mist,
samen naar dat licht!

Samen naar de Kerstster zoeken,
een mooie naastenplicht. 
Hand in hand door dichte mist,
samen naar dat licht!

© Hans Cieremans

 

Ik mis je waar ik ga of sta,
dag en nacht, altijd.
En nu komt er het kerstfeest aan
met zijn gezelligheid.
Daar zie ik reuze tegenop,
want kerst is samenzijn.
En jij bent er nu niet meer bij,
zo doet kerst extra pijn.

Ik ga wel naar mijn kinderen,
waar moet ik anders heen?
De kinders hebben ‘t gevraagd,
zo ben ik niet alleen.
Ach ja, dat geeft ook afleiding
en het verdrijft de tijd.
De kleinkinderen die zijn ook leuk,
het breekt de somberheid.

Mijn kinderen doen vast hun best,
ook zij zijn van de kook.
Zij begrijpen wat ik voel,
zij missen jou toch ook.
Je zult in hun gedachten zijn,
net zoals bij mij.
En zo ben jij, ondanks ‘t gemis
er met de kerst toch bij.

© Hans Cieremans

 

Het jaar is oud,
moe en versleten.
Er blijft wel iets hangen,
veel wordt vergeten.
Een nieuw jaar geboren,
de blik is naar voren.
Achterom kijken
heeft weinig zin.
Het jaar is weer fris,
een nieuw begin.
Een knallend vuurwerk
wordt er ontstoken,
we gaan minder eten,
we stoppen met roken.

Met oud en nieuw zijn wij bij elkaar,
weemoedig, verdrietig of blij.
We wensen elkaar: ’Gelukkig nieuwjaar ‘,
het oude jaar is weer voorbij.

Zij is al oud,
moe en versleten.
Veel uit haar leven
is ze vergeten.
Ze kan nog slecht horen,
tijd gaat verloren.
Ze leeft in het heden,
geen vroeger of dan.
Alleen het moment,
zolang het nog kan.
Dat geeft wat zin,
wat zin aan haar leven.
Het nieuwe jaar,
wat zal het haar geven?

Met oud en nieuw ligt zij in haar bed
om twaalf uur denk ik aan haar.
Met een glas wijn, een appelbeignet
wens ik haar: ‘gelukkig nieuwjaar’.

© Hans Cieremans

Sombere gezelligheid,
kent de kerst dit jaar.
De boom versierd,
een feestdiner,
maar ook gemis is daar.
Weemoedige herinnering
aan hoe het vroeger was.
Voor het eerst
naast jouw portret,
een leeg champagneglas.

Sombere gezelligheid,
het is een vreemd gevoel.
Met kerstliedjes,
de kaarsjes aan,
maar ook een lege stoel.
Er wordt gelachen en gehuild,
er wordt op jou geproost.
Zo ben je er
voor ons toch bij.
Het is een schrale troost.

Sombere gezelligheid,
vrolijk en ook zwaar.
Een oliebol
of appelflap,
op naar het nieuwe jaar.
Ook dan is de herinnering
aan hoe het vroeger was.
En ik kijk weer
naar jouw portret
en hef op jou het glas.

© Hans Cieremans