Algemene gedichten – Lichtpuntjes

De liefde

‘De liefde’ is geschreven op de melodie van Hallelujah van Leonard Cohen. Kim Jonk heeft het ingezongen, maar het bestand zou te groot zijn om toe te voegen. Ik ga natuurlijk wel proberen om het als nog te plaatsen. Ik moet daar een deskundige voor gaan raadplegen

Een moeder die haar kindje troost
een meisje dat verlegen bloost
Een paartje op het zonnige terrasje
Spontaan een zoen op elke wang
vijftig jaar getrouwd, zo lang
de kleuterjuffrouw met haar kleuterklasje

dat is liefde, echte liefde
dat is liefde, echte liefde

Een datingshow op de tv
het delen van het wel en wee
een spelletje, een hapje en een drankje
Spontaan ontbijtje op je bed
vakantie in een chique chalet
twee oudjes stralend op een houten bankje

dat is liefde, echte liefde
dat is liefde, echte liefde

Een opa die met kleinkind speelt
een oma die dan snoepjes deelt
Samen leuke kinderliedjes zingen
Dansen in de discotheek,
kopje koffie, plakje cake,
er zit veel liefde in ontelbaar dingende liefde

dat is liefde, echte liefde
dat is liefde, echte liefde

De liefde bestaat wereldwijd
ze kent geen grenzen en geen tijd
dat geldt ook voor de mensen die je griefden
de kracht van liefde is zo groot
liefde sterker dan de dood
het leven dat is zinloos zonder liefde.

Dat is liefde, echte liefde
dat is liefde, echte liefde
dat is liefde, echte liefde enz

het eindstation

Eens kom je bij het eindstation
met nog wat stervelingen
Daar kom je op een leeg perron
met slechts ‘herinneringen’.
Het is het einde van een reis,
nu moet je uit gaan checken
je bent behoorlijk van de wijs
wat ga je nu ontdekken?

Als je door de poortjes gaat,
kom je aan gene zijde.
Daar komt een ieder vroeg of laat
Dat is niet te vermijden.
Maar wat krijg je daar te zien?
geeft het geheimen prijs?
Is er domweg niets misschien?
Of toch een heel mooi paradijs?

Er is maar slechts één zekerheid
je kunt niet meer retour.
Je blijft hier voor de eeuwigheid
voor terug is geen vervoer.
Dus hoop maar op een paradijs
met bloemen, kleuren, vrede,
dan wordt de allerlaatste reis
niet voor niets gereden.

berusten

Los laten en accepteren,
raakt het meest de ouderdom.
als je t’rug kijkt op je leven
en steeds vaker vraagt: ‘Waarom ?’
‘Je moet het een plekje geven’,
zeggen Jan en alleman.
Waar dat plekje is te vinden,
daar heb ik geen nota van.

En ze zeggen: ‘Ga berusten’,
maar da’s makkelijk gezegd.
Loslaten en accepteren
is een continu gevecht.
Goedbedoeld zijn de adviezen
‘Ga nou doen wat je nog kan.
Want er is nog heel veel moois hoor
dus geniet er nog maar van’.

Mijn verstand zegt: ‘Dat is waarheid,
wat geweest is, is passé’.
Maar berusten wil niet lukken,
mijn gevoel dat gaat niet mee.
Het ‘waarom’ blijft aan mij knagen,
maar ik heb geen and’re keus
Los laten en accepteren,
da’s berusten en moet heus.

Dus probeer ik te genieten,
van wat was en wat nog is
herinner mij de mooie dingen,
ondanks dat ik ook veel mis.
‘k Ga niet in de toekomst kijken.
‘k Leef eenvoudig bij de dag.
En dan ben ik heel tevreden,
dat ik die beleven mag.

het vestzakhorloge van opa

Een vestzakhorloge ligt in de vitrine,
het is van mijn opa geweest.
Cadeau voor zijn inzet, zijn werkdiscipline,
geschonken tijdens een feest.
Dat was op de zaak, waar hij jubileerde,
een prachtig horloge van goud,
waarin men zijn naam en de datum graveerde.
dat klokje is honderd jaar oud.

Mijn opa is jaren terug overleden ,
ik heb hem helaas nooit gekend.
Maar ‘t klokje doet het nog steeds tot op heden,
‘k bewaar het met veel sentiment.
Toen eens de tijd voor opa bleef stilstaan,
tikte ‘t horloge nog door.
Bewijs dat de tijd voor eeuwig blijft doorgaan,
ook toen opa zijn tijd eens verloor.

Opa’s horloge geeft nog steeds de tijd aan,
het ligt in een kast achter glas.
Met wijzers die via ‘toen’ ‘nu’ naar ‘straks’ gaan,
in ’t klokje dat van opa was.
Hoewel mijn opa al lang uit de tijd is,
denk ik aan hem nu en dan.
Dat komt door zijn klokje, dat nimmer tijd kwijt is.
‘t Was vast een geweldige man.

de vliegreis

Het leven loopt zoals een vliegreis,
turbulent en vliegensvlug.
Het verschil komt na de landing,:
‘’t Leven kent geen reis meer terug’.
Enk’ le reis richting de toekomst
en die vlucht is lang of kort.
Je vliegt naar de laatste landing,
daar ga je voorgoed van boord.

Je vliegt over bergen, dalen,
meestal rustig, soms riskant.
Op weg naar de eindbestemming,
weet niet hoe en waar je landt.
Eens dan zal je daar aankomen,
en wat krijg je dan te zien?
Is het mooi met kleuren, bloemen,
of zie je daar niks misschien?

Niemand kan het ons vertellen,
dat mysterie is te groot.
Iedereen maakt deze vliegreis
en jij zelf bent de piloot.
Het leven loopt zoals een vliegreis,
die ons leven overbrugt.
En de hoop die mensen delen,
dat is: ‘ Een behouden vlucht’.

©Hans Cieremans

Zelfbeschikking?

Toen de arts mij vroeg: ‘Hoe gaat het?’
terwijl hij keek in mijn dossier.
Zei ik: ‘Nou door medicatie
valt het mij beslist niet mee.
Bijwerking van pillen, kuren,
‘k ben er helemaal mee klaar
Heel het leven is onzeker
en dat weegt behoorlijk zwaar’.

‘Tja, ik weet het’ zei de dokter
‘het is een bekend verhaal,
maar ik kan dat niet verand’ren,
zo gaat dat bij deze kwaal.
Maar ’t is goed om te beseffen,
dat het hoort bij uw bestaan
En u moet het zelf beslissen,
hoe lang hiermee door te gaan’.

‘k Vond zijn woorden confronterend,
hoewel ik het best wel wist.
Maar ik wil er niet aan denken,
dat je zoiets zelf beslist.
Wanneer zeg je: ‘’t Is genoeg zo,
’t leven mist zijn kwaliteit.
Stop maar met de medicatie,
‘t is een toch verloren strijd?’.

Want natuurlijk wil ik leven,
ondanks alle tegenslag.
Ik geniet nog van veel dingen
en ik pluk bewust de dag.
Misschien zal ik eens beslissen:
‘Stop nu maar, het is genoeg’.
Maar ik hoop nog lang te zeggen
‘Nu nog niet, da’s veel te vroeg’.

als je niet meer beter wordt

Hoeveel tijd heb je te makken,
als je niet meer beter wordt?
Zijn het jaren, maanden, dagen,
is het lang of maar heel kort?
Ga je treuren in een hoekje,
wachtend wat het lot beslist?
Of ga je juist plannen maken
maak je nog een bucketlist?

Ben je boos of juist berustend,
accepteer je het of niet?
Leef je steeds in de ontkenning,
waardoor je geen waarheid ziet?
Regel jij je eigen uitvaart,
elke spreker, ieder lied?
Of ben jij daar niet mee bezig,
want dat doe je liever niet?

Denk je: ’Ik ga naar de hemel,
naar het licht en zonder pijn?’’
Of kun jij dat niet geloven,
denk je dat er niets zal zijn?
Geeft het leven nog wel vreugde,
of ontbreekt de kwaliteit?
Heb je alles kunnen zeggen,
of heb je nog ergens spijt?

‘k Heb geen antwoord op die vragen,
vroeg of laat stopt je verhaal.
En we weten één ding zeker
dood gaan doen we allemaal.
Mijn advies is :’Pluk de dagen’ ,
wat het leven je ook geeft.
Want het leven is een wonder,
dat bestaat zo lang je leeft.’

Joost kan het weten

Als je ouders overlijden
en je bent nog maar een kind,
gaat het niet bij Eu-ro-pa-pa
om succes, roem, of je wint
Want succes worden dan tranen,
winst en roem zijn relatief.
Liefde telt bij Eu-ro-pa-pa,
want die is ontzettend lief.

Als je ouders overlijden
en je bent nog maar een kind
ben je boos en ook verdrietig
kom je onder vreemd bewind.
De muziek kan je dan troosten,
want de vreugde van een lied
brengt je door Eu-ro-pa-pa,
waar je tranen minder ziet.

Als je ouders overlijden
en je bent nog maar een kind
zing je voor je Eu-ro-pa-pa,
want je voelt: ‘muziek verbindt’
Maar als bobo’s niet begrijpen,
als het gaat om macht en geld,
zien ze geen verdriet en woede,
want dat noemen zij ‘geweld’

Als je ouders overlijden
en je bent nog maar een kind,
moet je verder in het leven
waar je tegenslagen vindt.
Daar win jij het van de bobo’s,
Eu-ro-pa-pa dat is een hit,
is meer waard dan twaalf punten
en de rest is enkel shit.

Multi myeloom

Chemo of een transplantatie,
hoge eiwitconcentratie,
diarree of obstipatie,
Lena, Dexamethason.
Trombocyten, plasmacellen,
duizend vragen om te stellen,
toekomst is niet te voorspellen,
onbegrepen vakjargon.

Lichte ketens, stapels pillen,
minder eetlust, handen trillen,
ziektebeeld met rare grillen,
wazig zien, neuropathie.
MRI, CT-scan, botpijn,
elke dag opnieuw weer moe zijn,
en nog meer van al die ongein,
moeilijk plassen, anemie.

Doelgerichte therapieën,
vreemde soorten allergieën,
kans op koorts en embolieën,
het lijkt wel een boze droom.
Het knaagt aan mijn zelfvertrouwen,
waar ik aan moet leren bouwen,
maar dat blijft me soms benauwen,
ik heb Multi-Myeloom.

Dus ook ik heb duizend vragen
en ik heb genoeg te klagen,
’t is een last die ik moet dragen
dat is best een hard gelag.
Maar ik wil nog heel lang leven
en daar blijf ik ook naar streven,
want ik weiger op te geven,
daarom pluk ik elke dag.

Open vraag

Zal er echt een hemel wezen,
waar je heen gaat na je dood?
Is er ook een hel te vrezen
of acht je die kans niet groot?
Of zeg jij: ‘Wat is dit onzin,
na de dood is er echt niets’.
Of ben je vervuld met twijfel:
‘Ja, ik denk, er is wel iets’.

Niemand kan het ons vertellen,
’t is een kwestie van geloof.
Voer voor dominees of priesters,
humanist of filosoof.
Maar ook zij weten niets zeker,
wat er ook wordt toegejuicht.
Deze vraag blijft eeuwig open
zelfs al zijn ze overtuigd.

Mensen zoeken naar een houvast,
in de Bijbel of Koran,
boeken van reïncarnatie,
in een ander aards bestaan.
Hoe wij mensen dan ook denken,
’t is blijft een groot geheimenis.
Maar wat we wel zeker weten
dat ’t leven een groot wonder is.