Als ik mezelf niet meer ben

Als mijn geheugen het eens af laat weten
en ik mezelf niet meer ben.
Als ik gekweld word door angstig vergeten,
als ik jou niet meer herken.
Als ik niet meer uit mijn woorden kan komen,
als ik soms plas in mijn broek.
Als dementie levenszin heeft ontnomen,
kom dan bij mij op bezoek.

Breng dan wat kleur in mijn leven,
ook al weet ik niet meer wie je bent.
Vergeet me dan niet en troost me heel even,
geef me soms nog zo’n kostbaar moment.

Als ik niet weet hoe ik mij aan moet kleden,
ben ik de weg kwijt geraakt.
Als ik geen toekomst meer zie in het heden,
als tijd het verschil niet meer maakt.
Als mijn gedachten in mist gaan verdwijnen,
herinn’ ring in nevelen hult.
Als ik dan huil, leg jouw hand in de mijne,
leid mij naar het licht, met geduld.

Breng dan wat kleur in mijn leven,
ook al weet ik niet meer wie je bent.
Vergeet me dan niet en troost me heel even,
geef me soms nog zo’n kostbaar moment.

Als op een dag de mist op zal trekken,
laat me dan los, laat me gaan.
Ik ga dan op reis, een nieuw leven ontdekken,
een reis naar een eeuwig bestaan.
Maar blijf tot die dag, dat de mist wordt verdreven,
bereid saam de reis met me voor.
De reis van vertrouwen in ‘t eeuwige leven
waar ik bazuingeschal hoor

Maar blijf tot die tijd in mijn leven,
ook al weet ik niet meer wie je bent.
Vergeet me dan niet en troost me heel even,
geef me soms nog zo’n kostbaar moment.

© Hans Cieremans

Dooplied

Vandaag word jij aangenomen
door het teken van de doop.
Laat God kind’ren tot Hem komen
in het perspectief van hoop.
Hoop om met de Heer te leven
in een levenslang verband.
En jouw naam wordt bijgeschreven
in de palm van Gods hand.

Tussen talloos vele namen,
wordt jouw naam door God herkend.
Zul jij zelf je doop beamen
als je eens volwassen bent?
Zal jouw naam genoemd bij ‘t dopen
in Gods handpalm blijven staan?
‘t Is jouw keuze naar wij hopen,
dat je steeds tot Hem zult gaan.

God die wil jou hier aanraken,
jou aanvaarden als Zijn kind.
En bij ‘t eigen keuzes maken,
hoopt Hij dat je Hem steeds vindt.
En je ouders hier beloven
te vertellen van Gods Woord.
En zij zeggen te geloven,
dat jij aan Hem toebehoort.

En we dopen met de namen
Vader, Zoon en Heil’ge Geest.
En wij mensen zeggen samen:
‘Dat is reden voor een feest.’
Want straks ben je aangenomen
door het teken van de doop.
En zo mag je tot God komen
in geloof, in liefde, hoop.

© Hans Cieremans

 

Paasmysterie

Het leven heeft de dood verslagen,
het licht de diepe duisternis.
Paasfeest, feest van duizend vragen
wonderlijk geheimenis.
Voor de mens niet te doorgronden:
‘Overwinning op de dood,
vergeving van de aardse zonden.’
‘t Paas-mysterie is zo groot.

Eén Mens moest die lasten dragen,
gaf Zijn leven daarvoor prijs.
Maar er blijven duizend vragen,
vragen zoekend naar bewijs.
Zijn wij niet als Thomas mensen,
ziende blind en horend doof?
Want bewijzen die wij wensen,
zijn bewijs van klein geloof.

‘t Heeft geen zin te redeneren,
zet de Paas-boodschap centraal.
Wonder-Pasen wil ons leren:
‘Er is hoop voor allemaal.’
Pasen biedt ons licht, nieuw leven,
uitzicht op de eeuwigheid.
Zo wordt toekomst ons gegeven.
Pasen dat de mens bevrijdt.

© Hans Cieremans

 

R.I.P.

Plannen vallen in het water,
toekomst is herinnering.
Er is vroeger, maar geen later,
‘dan’ is ‘toen’, nadat je ging.
Zomaar weg, van ons vertrokken
naar een wereld zonder tijd.
Waar de wijzers van de klokken,
tikken in de eeuwigheid.

Zo ver weg van mij verdwenen
zit je in mijn hart vlakbij.
In mijn droom ben je verschenen
en zo ben je toch in mij.
In een ruimte-loze vrijheid
zijn de grenzen niet te zien.
Het is slechts gevuld met blijheid,
waar ik jou hoop weer te zien.

Daar verdampen bitt’re tranen,
op de grazig groene wei.
Komen wij misschien weer samen
met geliefden van voorbij.
Van verdriet is nooit meer sprake,
treur ik niet om je verlies.
Dan gaan wij weer plannen maken.
Nou tot dan lief, ‘Rest In Peace’.

©Hans Cieremans

Het stigma van een vluchteling

Hij krijgt een stigma opgeplakt,
hij is een vluchteling,
een potentiële aanrander,
een agressieveling.
Misschien wel een gelukszoeker,
wie weet een terrorist,
gevaarlijk voor de maatschappij,
een echte Jihadist.

Vooroordelen zijn er zat
in het hele land.
Men steekt voor medemens’ lijkheid
de koppen in het zand.
Protesten worden agressief:
‘Hier geen AZC,
het is bedreigend voor ons zelf,
rot op en weg ermee.’

Niet de arme vluchteling
bedreigt hier ons bestaan.
’t Is de dreiging van onszelf
‘bang en inhumaan’.
De oplossing die vind je niet
in de angst of haat.
Vlucht niet voor de vluchteling,
zoek hem op en praat.

Een vluchteling, gewoon een mens
zoals als jij en ik.
Allebei getalenteerd,
dat is geen slechterik.
Het stigma van de vluchteling,
dat is geen stuiver waard.
Als je luistert naar zijn nood
en hem als mens aanvaardt.

©Hans Cieremans

Kerstvisite

Met de kerst weer naar je ouders,
want zo gaat dat elk jaar.
Eerste kerstdag naar de mijne
tweede kerstdag die van haar.
Eerste kerstdag fijn gourmetten
tweede kerstdag een konijn.
Langzaam raak ik opgeblazen,
te veel eten te veel wijn.
En de kinderen zijn lastig,
willen liever gauw naar huis
Oma zet dan de t.v. aan,
wat een uitkomst is die buis.

Opa gaat dan zitten tukken,
snurkt als een kettingzaag.
Oma vraagt: ‘Wil je nog koffie?’
en natuurlijk zeg ik: ‘Graag’.
Dan nog even liedjes zingen,
dat hoort bij de kerst nietwaar?
Oma zegt: ‘Hiervan geniet ik,
zo gezellig met elkaar.’
En dan denk ik: Wat gezellig?
‘k Wil naar huis ik ben het zat.
Geforceerd gezellig wezen,
‘k heb het helemaal gehad.’

Geen minuutje voor mezelf,
die verplichting elke keer.
Maar intussen weet ik nu al:
‘Volgend jaar dan ga ik weer.’
Zo verstreken vele jaren
en de kerst komt nu weer aan.
Voor het eerst hoef ik dit jaar niet
naar mijn ouders toe te gaan
‘k Hoef er niet meer te gourmetten
en geen liedje dat ik zing
Opa snurkend na het eten,
is nog slechts herinnering.

Had ik nog maar die verplichting,
voelde ik maar niet de pijn,
van de tijd die voor mezelf is,
nu mijn ouders niet meer zijn.

© Hans Cieremans

Het Kerstkind

gezongen door Barbra en Bas

Als ‘t Kerstkind nu op aarde kwam,
waar zou dat kunnen zijn?
Misschien dichtbij in Rotterdam
of ver weg in Bahrein?
Is het dan blank of zwart?
Hoe wordt het dan herkend?
Schijnt op die plaats een ster als toen,
hoog aan het firmament?

Als ‘t Kerstkind nu op aarde kwam,
wie ligt dan in het veld?
Is dat die vredesdemonstrant,
die strijdt tegen het geweld?
Of is het die soldaat,
die vecht voor ‘t ideaal?
Voor wie zingt dan het eng’ lenkoor?
Of is ‘t voor allemaal?

Als ‘t Kerstkind nu op aarde kwam,
wie zijn de wijzen dan?
Zijn dat de wereldleiders soms
uit o zo verre land?
Wat is dan hun geschenk,
waar ‘t Kind mee wordt verblijd?
Zou dat een vredesboodschap zijn?
Of oproep tot de strijd?

Als ‘t Kerstkind nu op aarde kwam,
of is dat Kind er al?
Is het misschien nooit weg geweest,
ligt het nog in die stal?
Kom ga dan mee op zoek,
naar waar die stal dan staat.
Dan komt de vrede toch misschien
en is ‘t nog niet te laat.

© Hans Cieremans

Oostland literair

Oostland literair is een collectief van schrijvers en dichters in de regio Lansingerland en Nootdorp-Pijnacker. Ik heb een aantal jaren deel uitgemaakt van dit collectief en met elkaar hebben we al meerdere verhalen en gedichtenbundels uitgegeven. Naast de gezamenlijke bundels hebben de schrijvers en dichters ook hun eigen boeken uitgegeven. Kijk eens op http://www.oostlandliterair.nl/ en laat je verrassen.

 

Presentaties

Vanwege gezondheidsredenen kan ik voorlopig nog geen presentaties geven

Meerdere malen heb ik met mijn gedichten presentaties gehouden. Ik vind dat heel leuk om te doen. Ik vertel iets over het ontstaan van de gedichten en natuurlijk draag ik  ook een aantal gedichten voor. Er is altijd gelegenheid tot het stellen van vragen. Als je belangstelling hebt mail me dan even en dan maken we wellicht een afspraak. Mijn e-mailadres is h.cieremans@hotmail.com

Geheugenvenster

Hier ben ik echt trots op

Het geheugenvenster ( het geheugenvenster  )

Dementievriendelijk 24/7 muziek-, beeld- en activiteiten aanbod via de eigen TV   Kijk op  https://geheugenvenster.nl/

Er zijn van die momenten dat bewoners in psycho-geriatrische verpleeghuizen en ook mantelzorgers behoefte hebben aan een arm om hen heen. Aan woorden van troost en begrip wanneer zij zich verdrietig, onbegrepen of zelfs machteloos voelen. Dan is het fijn wanneer je als verzorgende of medewerker een activiteit kunt bieden om ruimte te geven aan deze gevoelens of de verwerking daarvan. Speciaal voor deze situaties ontwikkelden wij een nieuwe levensbeschouwelijke activiteit in het STV Activiteiten aanbod. Met trots presenteren wij: Troostgedichten! Want poëzie verrijkt het leven. Dichtkunst laat je beleven, verandert je blik, je wordt erdoor geraakt of geïnspireerd. Woorden geven betekenis aan gevoel, aan wat er om je heen of in jezelf gebeurt. De gedichten in dit project worden voorgedragen door Anne van Egmond (oud-radiopresentatrice) en de onlangs overleden Jan van Veen (bekend van Candlelight)

Omdat het soms moeilijk is om woorden te vinden, is het fijn wanneer anderen gevoelens of ervaringen heel treffend weten te verwoorden. Dat is zo met de prachtige gedichten van Hans Cieremans. Verhalen over geloof, hoop, liefde, troost, vertrouwen, gelijkwaardigheid, vrijheid, onzekerheid en twijfel. Zij vormen de basis van deze nieuwe activiteit die je individueel of met elkaar kunt doen.
De gedichten komen uit mijn bundels ‘Vergeet me nietjes’ en ‘Parels in de mist’. De ‘Vergeet me nietjes’ zijn al geruime tijd uitverkocht, maar kijk op mijn website ‘Lichtpuntjes’(www.hanscieremans.nl) hoe je de ‘Parels in de mist’ kunt bestellen.

Ik ben er daarom supertrots op dat mijn gedichten op het ’geheugenvenster’ zijn te beluisteren