Achter de glimlach van herinneringen,
schuilt vaak een heel groot verdriet.
Tranen wil je voortdurend verdringen,
je wilt liefst dat niemand het ziet.
Maar naast de tranen is glimlach aanwezig,
die maakt je herinnering fijn.
Wat ooit geluk schonk, dat houdt je dan bezig,
de glimlach verzacht ook je pijn.
Achter de glimlach van herinneringen,
schuilt vaak een heel lang verhaal.
Daarbij is de glimlach niet te bedwingen,
die glimlach is meer dan normaal.
Je denkt aan de vreugde, die jou werd gegeven,
de glimlach wint dan van de traan.
Dat was om al het moois in je leven,
dat moois blijft voor altijd bestaan.
Achter de glimlach van herinneringen
schuilt vaak een heel leven lang.
Mensen die kwamen en mensen die gingen,
zo gaat het leven zijn gang.
De traan en de glimlach zijn altijd verweven,
de glimlach bestaat naast de traan.
Beiden behoren zij in ieders leven,
het hoort bij ons aller bestaan.
© Hans Cieremans
