‘k Belde elke dag mijn moeder
of ik ging een ‘bakkie doen’.
‘k Had gelukkig daar de tijd voor,
want ik was al met pensioen.
Moeder woonde zelfstandig,
maar vooral de laatste tijd,
zorgde dat wel voor problemen,
want ze raakte alles kwijt.
En dat werd alleen maar erger
’t werd gevaarlijk bovendien,
met het gas en soms verdwalen,
maar zelf leek ze ‘t niet te zien.
Ze ontkende en werd woedend
als ik haar hierover sprak.
Ze aanvaardde niet mijn zorgen,
nee, dan ging ze uit het dak.
Nu is moeder overleden,
brak haar heup, toen ging het fout
Dat kwam zij niet meer te boven,
ze was kwetsbaar, ziek en oud.
’t Geeft me rust, maar ‘t voelt ook dubbel,
het wordt nooit meer zoals toen.
Kon ik haar nog maar eens bellen
of gewoon een ‘bakkie doen’.
© Hans Cieremans
