Vroeger in de jaren vijftig
was de was een hele klus.
Dan kwam oma op de wasdag,
naar ons huis toe met de bus.
Dat was altijd op de maandag,
omdat dat de wasdag was.
Oma kwam mijn moeder helpen
en die hulp kwam goed van pas.
Zondagavond zette moeder,
al het wasgoed in de week,
met wat chloor tegen de vlekken
of speciaal zeep voor de bleek.
Dan kwam oma om te schrobben
op een wasbord in een teil.
Hing de was dan aan een waslijn,
zo was toen het levensstijl.
Ik herinner mij de wasdag,
dat mijn oma vroeger kwam.
Oma ging pas weer naar huis toe
‘s middags na de boterham.
En ik vond het altijd jammer
als mijn oma naar huis ging.
Maar wat altijd is gebleven,
dat is de herinnering.
En die kun je samen delen,
het is pure nostalgie.
Die vaak wonderwel herkend wordt
door een mens met dementie.
Zij herinneren de wasdag,
ketels water op ’t fornuis,
met het wasrek voor de kachel,
en ’t bezoek van oma thuis.
© Hans Cieremans
