In hun eigen wereldje,
gevangen in hun lot,
leven zij in vroeger tijd
op zoek naar leefgenot.
Het is een zoektocht in de mist
van de vergetelheid.
Het vertrouwde van weleer
zijn ze in hun wereld kwijt.
In hun eigen wereldje,
gevangen in hun lot
zijn ze zorgafhankelijk,
hun vrijheden beknot.
De mist verhult het straks en nu
en leidt ze naar het toen.
De weg van de herinnering,
maar ook van ‘samen doen’.
In hun eigen wereldje,
gevangen in hun lot,
krijgt het leven toch wat vreugd,
dankzij ons zorgaanbod.
Dat aanbod dat is liefdevol,
met aandacht en geduld,
waarmee hun kleine wereldje
met warmte wordt gevuld.
In hun eigen wereldje
gevangen in hun lot,
halen wij de dichte deur
een beetje van het slot.
De sleutel moet de liefde zijn,
die past op elke deur.
Een glimpje zon valt door een kier,
dat geeft hun leven kleur.
© Hans Cieremans
