In mijn schemerige wereld,
waar mijn ‘ík’ wordt opgejaagd
door de tijd die wijzers terugdraait
die mijn toekomstdroom vervaagt.
Waar mijn spiegel beelden oproept,
uit een lang vervlogen tijd.
Daar leef ik met de verwarring
in angst en vergetelheid.
In mijn schemerige wereld
waar mijn ‘ík’ constant verdwaalt,
in de mist van het vergeten
waar herinnering verschraalt.
Waar door mij vergeten namen,
resultaatloos wordt gezocht.
Daar leef ik met de verwarring
van paniek en achterdocht.
In mijn schemerige wereld,
waar mijn ‘ik’ leeft in ‘t moment
Waar mijn thuis een vreemde plek is,
die door mij niet wordt herkend.
Waar geliefden mij ontglippen,
die er zijn, maar die ik mis.
Daar leef ik in de verwarring
van wat ‘was’, maar niet meer ‘is’.
In mijn schemerige wereld
waar mijn ‘ik’ jou treurig maakt.
Waar de onmacht overal is,
alle hoop lijkt opgeraakt.
Maar waar jij me wilt bereiken,
door mijn wereld in te gaan.
Daar voel ik ondanks verwarring:
‘Onze liefde blijft bestaan’.
© Hans Cieremans
