‘Vroeger’, dat bestaat niet meer,
want ‘vroeger’ is voorbij.
Alleen in de herinnering
zit het in jou en mij.
Je ziet het nog op fotootjes
of het komt op tv.
Maar ‘vroeger’ dat komt nooit meer terug
Vroeger is passé.
Maar voor de mens met dementie,
leeft ‘vroeger’ in het ‘nu’.
‘Vroeger’ is hun werk’ lijkheid
in helder déjà vu.
Hun ‘vroeger’ is weer levensecht
legt hun beleving bloot.
Ze vragen waar hun ouders zijn,
die zijn voor hen niet dood.
Hun ‘vroeger’ is hun veiligheid,
warmte en houvast.
Maar wij noemen hun gedrag,
verward, onaangepast.
We nemen zo hun ‘vroeger’ af,
en zeggen: ‘Dat was toen’,
En door ze te verbeteren,
denken we ‘t goed te doen.
Totdat wij het in gaan zien,
dat dat niet langer gaat.
Dat voor de mens met dementie,
het ‘vroeger’ wel bestaat.
’t Is meer dan hun herinnering,
het is hun levenszin.
Erken hun ‘vroeger’ als een feit,
en stap hun wereld in.
Daar vind je zoveel waardevols,
zoveel wat er toe doet,
verstopt in hun herinnering,
een mens van vlees en bloed.
Niet verward, onaangepast,
of levend zonder doel.
Maar een mens zo mooi, uniek,
een mens met veel gevoel.
© Hans Cieremans
