Steeds meer ‘kleine beetjes afscheid’,
steeds meer ‘stapjes achteruit’,
steeds meer ‘zoeken zonder vinden’,
steeds meer ‘angst waarop je stuit’.
Steeds meer ‘levensgrip verliezen’,
steeds meer ‘instabiliteit’,
steeds meer ‘onbegrip en onmacht’,
steeds meer ‘zorgafhank’ lijkheid’.
Steeds meer ‘achterdocht en wanen’,
steeds meer ‘wie ben ik en pijn’,
steeds meer ‘minder interesse’,
steeds meer ‘niet jezelf meer zijn’.
Steeds meer ‘niet meer samen delen’
steeds meer ‘samen is alleen’,
steeds meer ‘vragen onbeantwoord’,
steeds meer: ‘Waar gaat dit toch heen?’
Steeds meer ‘vrijheid ingeleverd’,
steeds meer ‘vroeger uitgewist’,
steeds meer ‘minder gaan herkennen’,
steeds meer ‘dwalen in de mist’.
Steeds meer ‘alles gaan herhalen’,
steeds meer ‘minder perspectief’,
steeds meer ‘zoveel ingeleverd’,
steeds meer: ‘Toch heb ik je lief’.
© Hans Cieremans
