Lieve kind, je moet niet huilen,
want ik kan er niets aan doen.
Door die rottige Alzheimer,
ben ik nu niet meer als toen.
Ja, Alzheimer is heel erg
maar het ergst van dementie,
is niet dat ik ga vergeten
maar dat ik jou verdrietig zie.
Want verdriet van eigen kind’ ren,
breekt mijn hart en doet me pijn
Ouders willen dat hun kind’ ren
gezond en gelukkig zijn.
‘k Weet, jij ziet mij ook verand’ ren
en daar horen tranen bij.
Maar die tranen zie ik niet graag,
als die tranen zijn voor mij.
Daarom kind, moet je niet huilen
denk aan mij zoals ik was,
aan de liefde die we deelden,
en het altijd groene gras
Leef met de herinneringen,
waardoor jij wordt opgebeurd.
Glimlach en gun mij mijn rust straks,
je hebt lang genoeg getreurd.
Eens dan leef ik in jou verder,
ben ik van mijn angst bevrijd.
Blijf gezond en wees gelukkig
in de jouw geschonken tijd.
Ga genieten, vier het leven,
blijf niet hangen in de pijn.
En vertel me dat het mooi was
als we ooit weer samen zijn.
© Hans Cieremans
