‘Mijn gedrag is onbegrepen’,
zo staat dat gerapporteerd.
Maar ik snap jou evenmin hoor,
want wat doe ik dan verkeerd?
Ik heb alle grip verloren
op het leven dat ik lijd.
Ik ben bang en achterdochtig
en ik stik van eenzaamheid.
Heel de wereld is verwarrend,
is gehaast en maakt me boos.
Dan word ik soms heel opstandig,
want ik voel me machteloos.
Maar al word ik niet begrepen,
ik voel alles haarfijn aan.
Er gebeuren vreemde dingen,
die mij echt ook niet ontgaan.
Waarom loopt hier de verpleging
met een lapje op hun mond?
En soms lopen ze in plastic
op de afdeling hier rond.
Iedereen houdt vaker afstand
en bezoek komt soms niet meer.
Ook al word ik niet begrepen,
ik heb wel gevoel voor sfeer.
En die sfeer, die is gespannen,
er is vast iets aan de hand.
‘’t Is een virus’, zegt de zuster,
dat gaat boven mijn verstand.
Voor mij ben je onbegrepen
net als ik dat ben voor jou.
Ik voel haarfijn dat iets mis is
dus de sfeer hier niet vertrouw.
‘Mijn gedrag is onbegrepen’,
zo staat dat gerapporteerd.
Maar ik snap jou evenmin hoor,
want wat doe ik dan verkeerd?
Ik heb alle grip verloren
en dat doet ontzettend zeer
‘k Zou het heel graag anders willen.
Ach, ik weet het ook niet meer.
© Hans Cieremans
