Het vraagt moed om te aanvaarden
wat je niet aanvaarden kunt,
als je leven op zijn kop staat,
wat geen mens je heeft gegund .
Als genezing heel ver weg lijkt
en verzet geen zin meer heeft,
dan drijft angst je tot de wanhoop,
waarin jij daag’ lijks leeft.
Feiten moet je accepteren
ook een naderend ‘vaarwel’
Acceptatie geeft berusting,
zelfs al komt er geen herstel.
Dat kost kracht en dat is knokken,
daarvoor moet je moedig zijn.
Deel die moed met je geliefden,
die meeleven met jouw pijn.
Laat geliefden je dan troosten,
juist als je ontroostbaar lijkt.
Stel je open voor hun liefde,
die door hen wordt aangereikt.
Met hun steun leer je aanvaarden,
wat zo onaanvaardbaar is.
‘t Maakt het laatste stukje zinvol:
‘Voorbereiden op gemis’.
Dat gemis wordt dan verweven
in je dagelijks bestaan.
Krijg je kracht om te aanvaarden,
zolang je mag verder gaan.
Met berustende aanvaarding
is er niet alleen gemis,
door je moed en kracht van liefde
komt ook licht in duisternis.
© Hans Cieremans
