In de doolhof van ’t vergeten,
wijst het hart de juiste weg.
Daarbij zijn geen woorden nodig,
geen gesprek, geen overleg.
Daar laat je de liefde spreken,
die zich uit in lichaamstaal.
In de doolhof van ’t vergeten,
is het spreken niet verbaal.
In de doolhof van ’t vergeten
vindt verdriet een eigen plek.
Daar kun je de liefde voelen,
in het zwijgende gesprek.
Troost zit daar in de omhelzing,
acceptatie, in een zoen.
Woorden hoef je niet te zoeken,
omdat woorden niet voldoen.
In de doolhof van ’t vergeten,
zullen woorden je ontgaan.
Met je glimlach, met je tranen,
kun je daar elkaar verstaan.
In de doolhof van ’t vergeten
daar bestrijd je angst en pijn,
door het hart te laten spreken,
door er simpelweg te zijn.
© Hans Cieremans
