Een klein geniepig virusje,
zweefde in Wuhan
waar een grote menigte
op de markt kwam.
De afstand tussen mensen
was daar behoorlijk klein.
Het virusje verspreidde zich
dat kon daar soeverein.
Terwijl de mensen shopten,
trok ’t virusje zijn plan.
Hij deelde virusdeeltjes uit,
daar kwam een uitbraak van.
Hij maakte echt geen onderscheid
in ras, stand, aard, geloof.
Hij besmette iedereen,
die hem naar binnen snoof.
Hij kwam via carnaval
en ging van stad naar stad,
’t Liefst in drukke menigten
waar hij successen had.
Het virusje was geen racist,
dat bleek in de praktijk.
Voor zijn vermenigvuldiging,
was iedereen gelijk.
Behalve voor veel ouderen,
daar was wel onderscheid.
Daar bracht hij verderf en dood
en veel eenzaamheid.
De ouderen die treurden,
bezoek dat niet meer kwam.
Het spandoek ‘Old men matter’,
zag niemand op de Dam.
Nu hebben we versoepeling,
bezoek wordt toegestaan.
Maar als ’t virusje weer komt,
moet het anders gaan.
Door zorg op maat te geven,
bedenk nu vast maar hoe.
Want kwetsbaren en ouderen,
die doen er ook echt toe.
© Hans Cieremans
