Ik wil jou een knuffel geven
en een hele dikke zoen.
Ik wil samen met je lachen
en weer leuke dingen doen.
Ik wil je gewoon aanraken,
niet slechts zwaaien door het raam.
Maar het mag niet door dat virus,
hoe lang nog in vredesnaam?
Ik wil met je kunnen praten,
zonder nare virusvrees.
Niet met skypen, niet door bellen,
maar gewoon van face to face.
Ik wil koffie met je drinken
met een grote appelpunt.
Maar voorlopig is ’t verboden
en wordt het ons niet gegund.
Maar ik heb niet veel te willen,
regels zijn ons opgelegd:
‘Houd een veilige distantie’
en ik vind het wel terecht.
Ik zal me er dus aan houden,
ook al ben ik het flink zat.
Als ik weer bij jou mag komen,
nou, dan knuffel ik je plat.
© Hans Cieremans
