Ik geloof niet zo in bidden,
’t leven gaat zijn eigen gang.
Maar bij angst gaan mensen bidden
ik dus ook, want ik ben bang.
Bang voor wat er nog gaat komen
bij het dreigende gevaar.
Ik weet niet of bidden helpt,
want ik blijf een twijfelaar.
Soms denk ik: ‘Bidden is vluchten
tegen beter weten in’.
Want mijn simpele gebedje,
ach, wat heeft dat nou voor zin?
Het gevaar is niet geweken
als mijn ogen opengaan.
En er is ook niets veranderd
dus mijn angst blijft voortbestaan.
Maar waarom zou ik niet bidden?
Niemand wordt er door geschaad.
Misschien maakt het me wel rustig
en dat kan toch ook geen kwaad?
Daarom doe ik schietgebedjes
en die duren niet zo lang.
Daarbij hoop ik dat het helpt,
want ik ben behoorlijk bang.
Dan bid ik voor mijn geliefden,
voor mezelf, voor iedereen.
En na mijn devote ‘amen’,
schraap ik maar wat moed bijeen.
Moed om angst te onderdrukken,
om gewoon weer door te gaan.
In de hoop dat het toch goed komt,
om me hier doorheen te slaan.
© Hans Cieremans
