de stagiaire

Er is iemand overleden,
‘t was volledig onverwacht.
‘k Hielp haar gist’ ren nog met eten ,
‘k heb haar zelfs naar bed gebracht.
Ja, ze voelde zich niet lekker
en haar eetlust was niet groot,
Maar ze at toch wel een beetje
en nu is ze ineens dood.

Nou, ik ben echt wel geschrokken,
‘k had dit nog nooit meegemaakt’.
Ik ben achttien en loop stage
en dit heeft me diep geraakt.
Ik moest echt een beetje huilen,
dit was zo definitief.
’t Was een opgewekte dame
en ik vond haar heel erg lief.

Ze vertelde over vroeger,
dat ze in een winkel stond,
van haar allereerste vriendje,
dat ze bang was voor zijn hond.
Ik was echt van haar gaan houden
en ik hielp haar daarom graag.
ik moet aldoor aan haar denken,
werken hier is vreemd vandaag.

Maar ik kan niet blijven treuren,
want het werk gaat gewoon door.
’k Moet er zijn voor and’ re mensen,
daar ben ik hier immers voor.
Dus ‘k ging and’ re mensen troosten,
waarbij zij aan tafel zat.
Want ik zag daar ook haar buurvrouw,
die het heel erg moeilijk had.

Ik ben toen naast haar gaan zitten
en dat werkte echt perfect
En toen heb ik door te troosten
werkelijk iets moois ontdekt.
‘Ik kan mensen niet genezen
van hun ziekte en hun pijn.
Maar ik kan heel veel beteek’nen
door er steeds voor hen te zijn’.

© Hans Cieremans