Soms zijn goed bedoelde woorden
ook een bron van ergernis:
‘Ja, je mag me altijd bellen,
ik weet dat het moeilijk is.
De tijd zal je wonden helen,
ik weet goed hoe jij je voelt.
Je moet ermee leren leven,
ik snap best wat je bedoelt.
Je moet het een plekje geven,
jij bent sterk, jij redt het wel.
Als je afleiding gaat zoeken,
kom je beter in je vel.
Het is zwaar soms, dat begrijp ik,
laat het los al doet het pijn,
er is ook voldoende reden
om heel dankbaar voor te zijn’.
Het zijn goedbedoelde woorden,
maar ik kan er weinig mee.
Het is uiting van veel onmacht
en het is vooral cliché.
Mensen zullen het goed menen,
wat kunnen ze anders doen?
‘t Is een blijk medeleven,
’t is een kwestie van fatsoen.
Maar met goedbedoelde woorden
sla je soms de plank flink mis
want ze dekken niet de lading
van gevoelens van gemis.
Misschien kun je beter zwijgen,
als een blijk van sentiment.
Woorden hoef je niet te vinden
als je er maar voor me bent.
© Hans Cieremans
