Als ik jou ooit ga vergeten,
als het leven mij verwart
en ik jou niet zal herkennen,
dan zit jij toch in mijn hart.
Daar zal jij nimmer verdwijnen,
zolang als mijn hart nog klopt
en ik neem je mee naar boven,
als mijn hart zal zijn gestopt.
In mijn hart zit al mijn liefde,
die ik ooit heb opgespaard.
Met het speciale plekje,
dat ik voor jou heb bewaard.
Al ga ik mijzelf verliezen,
in angst en vergetelheid,
dan blijft daar dat ene plekje,
daardoor raak ik jou nooit kwijt.
Ook al doe ik achterdochtig,
ben ik angstig, doe ik boos.
Ook al maak ik jou verdrietig,
ongerust of radeloos.
Dan heb ik mijn ‘ik’ verloren,
weet ik niet meer wat mij drijft.
Denk dan steeds weer aan dat plekje,
dat bestaat en altijd blijft.
© Hans Cieremans
