Jij bent er wel, maar toch ook niet,
je bent dichtbij, ver heen.
Toekomst is herinnering,
samen is alleen.
Je kijkt me aan, maar ziet me niet,
’t vertrouwde dat is vreemd,
je horen is geen luisteren,
thuiszijn is ontheemd.
Oplossen is aanpassen,
contact is geen bereik,
houden van is eenzaamheid,
gelijk is ongelijk.
Al het ‘vroeger’ dat is ‘nu’,
jouw tijd die draait staat stil,
naast je is afstandelijk,
je warmte die is kil.
Maar de liefde blijft bestaan,
is sterk, al is ze broos
De liefde is hoe kwetsbaar ook,
tijd- en grenzeloos.
‘t Is sterker dan geloof en hoop
en blijft onaangetast.
Liefde dat is loslaten,
maar liefde houdt ons vast,
© Hans Cieremans
