Is de dood een vriend geworden,
waar het eerst een vijand was,
door het uitzichtloze lijden,
waar geen mens ooit van genas.
Waarom zou je dan niet kiezen
voor ontmoeting met die vriend,
waarbij je de rust kunt vinden,
rust die je dan hebt verdiend?
Is het leven geen geschenk meer,
zoals jij het eertijds kreeg,
dan behoeft de lijdensbeker,
toch niet tot de bodem leeg?
Want is lijden onvermijdbaar,
waardoor leven zin verliest,
dan is het toch te begrijpen,
dat je voor het einde kiest?
Maar als je wilsonbekwaam bent
in een schemerig bestaan,
Dan wordt aan die keus getwijfeld
en komt het op wijsheid aan.
Wijsheid om die keus te maken,
door geliefden, zonder spijt,
die berust op jouw gedachten,
liefde en barmhartigheid.
Vaak is die keus niet eenvoudig,
zijn de meningen verdeeld.
Komt uit eigen overtuiging
de gewetensvraag in beeld.
Pas als goed is afgewogen,
niets tegen ’t besluit indruist.
Dan kun je die keuze maken
en is de beslissing juist.
© Hans Cieremans
