Hij is dol op marsmuziek en op de opera
en hij speelt met alles mee op zijn mondharmonica.
Corrie Konings, Willeke of vader Abraham,
liedjes van Johan de Heer of over Rotterdam.
In huis is een bejaardenkoor, dat hij vast begeleidt,
liedjes uit de oude doos, uit een vroeger tijd.
‘In een groen, groen knollenland’ of ‘’t hutje bij de zee’.
Herkenbaar voor de koorleden en iedereen zingt mee.
Hij heeft al jaren dementie, maar speelt nog virtuoos
met zijn mondharmonica ‘daar was een meisje loos’.
Het Wilhelmus als het past, voor zijn vaderland
en als fan van Feijenoord, natuurlijk ‘hand in hand’.
Hij brengt beweging in het huis, al speelt hij soms wat vals,
hij brengt er de stemming in bij een Weense wals.
Spontaan gaan mensen dansen, het maakt de mensen blij.
Tot slot de polonaise in een feestelijke rij.
En alle vrijwilligers die helpen bij de zang
lopen met de rolstoelers ook mee door de gang.
De rolstoelers die klappen mee en zwaaien naar elkaar
Daarna klinkt dan ‘Auf wiedersehen’, dan is de zang weer klaar.
Zo brengt hij sfeer in het tehuis met zijn harmonica,
daar worden mensen vrolijk en kletsen nog wat na.
Voor een mens met dementie is muziek zo fijn.
Er is tegen dementie geen beter medicijn.
© Hans Cieremans
