Is besef van tijd verloren,
dan leeft hun herinnering,
waar zij vrij van tijd in reizen
tijd die niet verloren ging.
’t Is een reis door hun verleden,
met een lach en met een traan.
En we kunnen hen begrijpen,
door met hen op reis te gaan.
Want wij kunnen hen ontmoeten,
als we meegaan naar hun ‘toen’.
Reizen naar hun tijd van vroeger,
dat kunnen we samendoen.
Tijdreizen naar de momenten,
die hen nog steeds dierbaar zijn.
Waar we veel van kunnen leren,
ondanks hun geschonden brein.
Hun gevoel dat is gebleven,
niet verloren in de tijd.
En dat kunnen we nog delen
als we daartoe zijn bereid.
Hoe? Door samen te beleven,
ondanks een dicht rookgordijn.
Samen de gevoelens delen,
heel gewoon door ‘samenzijn’.
© Hans Cieremans
