Ik draag een mantel
met veel diepe zakken,
ze zijn met emoties gevuld.
Een zak vol met onmacht,
een zak vol vermoeidheid,
een zak vol oneindig geduld.
Een zak vol bezorgdheid,
een zak vol met angsten,
een zak vol met stress en verdriet.
Een zak vol met tweestrijd,
een zak vol vervreemding,
een zak vol met ‘ik red het niet’.
Ik draag een mantel
met te volle zakken,
dat maakt mijn mantel zo zwaar.
Ik moet hem dragen,
ik kan hem niet uitdoen,
want ik ben helaas eigenaar.
Maar kon ik hem uitdoen,
dan zou ik ‘t niet willen,
want dan voel ik schaamte en schuld.
En er is één zak
die mij er doorheen sleept,
die zak is met liefde gevuld.
Die zak vol liefde,
maakt mijn mantel draaglijk,
de liefde geeft kracht aan elkaar.
Mijn mantel noem ik
‘de mantel der liefde’,
ook al is hij loodzwaar.
Wat voor verdriet
of wat voor emotie
of wat ik in mijn zakken vindt.
De zak vol met liefde,
is ’t sterkste van alles,
die pijn en verdriet overwint.
© Hans Cieremans
