Als verwachtingen verdampen
en mijn toekomst wordt verjaagd.
Als ik niet meer autonoom ben
en mijn eigen ‘ik’ vervaagt.
Als ik leef in de verwarring
en ik mis mijn veiligheid.
Wie neemt de regie dan over
van het leven dat ik leid?
Als ik niet meer word begrepen
en mijzelf ook niet meer snap.
Als ik steeds meer ga vergeten
en er komt geen beterschap.
Als ik steeds dreig te verdwalen
en is tijdsbesef voorbij.
Wie neemt de regie dan over,
wie zorgt er dan nog voor mij?
Als ik mij geen naam herinner,
en ik haast geen mens herken.
Als de angst me gaat beheersen,
als ik niet weet waar ik ben.
Als ik achterdocht zou krijgen
en ik niemand meer vertrouw.
Neem jij de regie dan over?
Want ik kan niet zonder jou.
Als het desondanks teveel wordt
en de zorg wordt jou te zwaar.
Als je toch moet gaan beslissen:
‘’t Kan niet langer met elkaar’.
Voel je dan beslist niet schuldig,
het is goed en heb geen spijt.
Want wat blijft, dat is de liefde,
die ons nooit te nimmer scheidt.
© Hans Cieremans
