Haar tasje neemt ze altijd mee,
het ziet er niet meer uit.
Ze stopt er echt van alles in,
kaas, worst, stukjes fruit.
Ze hamstert alles bij elkaar
en stopt het in haar tas.
Chocolade, pepermunt,
brood en ananas.
Dat haar tas vol vlekken zit,
is dus niet zo raar.
Maar zij verzamelt rustig door,
vooral veel etenswaar.
Haar tasje laat ze echt niet los
en gaat zelfs mee naar bed.
Daar wordt het naast haar hoofdkussen,
veilig neergezet.
Opeens was ze haar tasje kwijt,
het huis dat was te klein.
Ze was volledig in paniek,
waar zou haar tasje zijn?
Ze zocht de hele kamer door,
gaf iedereen de schuld,
dat haar tas gestolen was,
het gaf heel veel tumult.
Ze riep heel boos: ‘Wie heeft mijn tas
en ook mijn port’monnee?’
Tot haar tas gevonden werd,
hij stond op de wc.
Toen zei ze: ‘Ach, wat raar is dat,
hoe komt dat tasje hier?’
Verbaasd maakte ze hem open toen,
’t zat vol wc-papier.
Maar zij zei: ‘Ik heb alles nog’,
het gaf een goed gevoel.
Haar tas zette ze uitgeput,
naast haar in haar stoel.
Ze sputterde een beetje na:
‘Bah, wat een geklier,
ik houd mijn tasje nu goed vast,
ze stelen alles hier’.
© Hans Cieremans
