In het land van ‘Nooitmeer’
neem je veel te vlug
steeds meer beetjes afscheid,
er is geen weg terug.
Wat was is daar verdwenen,
wat rest blijft nog maar kort.
Daar leef je van momenten,
wat ook steeds minder wordt.
In het land van ‘Nooitmeer’
is geen perspectief.
Het draait daar om berusting,
dat is het leidmotief.
Je leert er acceptatie,
protest helpt je geen fluit.
Vooruitgaan is geen optie,
je gaat er achteruit.
In het land van ‘Nooitmeer’
ben je machteloos,
alles gaat zoals het gaat,
ook al word je boos.
Al huil je dikke tranen,
al word je depressief,
al ga je marchanderen,
het helpt geen moederlief.
In het land van ‘Nooitmeer’
komt iedereen terecht,
als je los moet laten,
waaraan je bent gehecht.
Maar daar is ook de liefde,
die je beleven mag.
Grijp die met beide handen
en pluk daarmee de dag.
© Hans Cieremans
