Je toekomst wordt korter,
je wereld wordt kleiner.
Want je wordt ouder
en pijntjes die zijn er.
Je bent geen klager,
maar het gaat trager.
Je kunt niet meer alles,
geef dat maar toe.
Je moet meer gaan rusten,
je bent sneller moe.
Je kracht die vermindert,
je krijgt in de gaten:
‘De leeftijd verplicht je
om los te gaan laten.’
Je moet daardoor vaker
je grenzen verleggen.
Je moet noodgedwongen
leuke dingen ontzeggen.
Je kunt niet ontkennen,
je moet er aan wennen.
Het hoort bij het leven,
dat valt soms niet mee.
De kwaaltjes die komen
van lieverlee.
Zo lever je in
bij ’t klimmen der jaren.
De tol van het oud zijn
is niet te besparen.
Je kijkt achterom
en minder naar voren.
Je denkt aan geliefden,
die jij hebt verloren.
Je kent hun verhalen,
hun ouderdomskwalen.
Als jij zoiets krijgt,
dan hoop je vooral,
dat je verstand
goed blijven zal.
Zo pieker je voort,
maar stop toch met klagen.
Blijf positief
en pluk al je dagen’.
© Hans Cieremans
