Waar is de liefde die wij elkaar gaven,
de liefde die jij niet meer geeft?
Waar is mijn maatje, mijn veilige haven,
waarmee ik zolang heb geleefd?
Waar is zijn humor, zijn lach en zijn tranen,
zijn armen verliefd om me heen?
Waar is ons leven, de wereld van samen?
Nu voelt ons samen alleen.
Jouw wereld is verward, onherkenbaar,
je bent nog een schim van weleer.
Je bent er nog wel, maar zo onbereikbaar,
dus ben je er bijna niet meer .
Jouw wereld is niet langer de mijne,
al zitten we dicht bij elkaar .
Dan zie ik je in jouw wereld verdwijnen,
dan ben ik hier en jij daar.
Kon ik maar even jouw wereld in stappen,
heel even zien wat je voelt.
Kon ik maar even dat wereldje snappen,
begrijpen wat jij dan bedoelt.
Kon ik maar even die wereld ervaren,
achter dat dicht rookgordijn.
Heel even zijn zoals wij vroeger waren,
eventjes echt samen zijn.
© Hans Cieremans
