Hij was altijd een buitenmens,
zijn passie was de tuin.
Hij investeerde jaarlijks aan
zijn planten een fortuin.
Zijn tuin had echt een topdesign,
met een mooi terras
en met een strak gazonnetje
van onkruidvrij groen gras.
Hij was in huis haast nooit te zien,
want al zijn vrije tijd,
was hij bezig in zijn tuin,
actief en toegewijd.
Maar hij werd vergeetachtig,
Alzheimer sloeg toe.
En zijn tuin werd langzaamaan,
een ware ratjetoe.
Hij moest naar het verpleegtehuis,
daar was een binnentuin
met een bak vol bloemetjes,
maar ook met heel veel puin.
De dagbesteding zorgde toen,
dat hij gereedschap kreeg.
En zo maakte hij die tuin,
van puin en onkruid leeg.
Op een dag, het regende,
het kwam met bakken neer.
Maar hij ging werken in de tuin,
ondanks het slechte weer.
Daar heeft hij in de regenbui
een gieter opgezocht.
drijfnat gaf hij de bloemetjes
zo nog wat extra vocht.
© Hans Cieremans
