Ik sta hier alleen,
niemand om me heen,
in de stilte van de natuur.
Ondanks mijn verdriet,
voel ik kilte niet,
’t is juist warm, ook al is het guur.
‘k Laat de stilte spreken,
‘k hoor de boodschap die het zendt,
als een hoopvol liefdesteken,
dat je hier dichtbij mij bent.
Ik sta hier alleen,
starend naar jouw steen,
‘t zachte briesje is waterkoud.
Toch blijf ik hier staan,
steek een kaarsje aan,
als bewijs dat ik van je houd.
‘k Laat de stilte spreken,
‘k hoor de boodschap die het zendt,
als een hoopvol liefdesteken,
dat je hier dichtbij mij bent.
Ik ga weg alleen
en ik voel meteen,
dat stilte verbroken wordt.
’t Leven raast voorbij,
maar heel diep in mij,
weet ik ook: ‘Dat duurt nog maar kort’.
Dan zal stilte spreken,
met de boodschap die het zendt,
als een hoopvol liefdesteken,
dat je snel weer bij mij bent.
© Hans Cieremans
