Mijn verstand zegt: ‘Het is goed zo’,
maar het botst met mijn gevoel.
Want ik mis je haast in alles
en dat is een heleboel.
Ondanks dat je ging vergeten,
stond ik altijd voor je klaar.
Dat was moeilijk, zeker weten,
maar we waren bij elkaar.
En we deelden onze tranen
en zo deelden we je strijd.
Nu heb jij je rust gevonden,
dat is goed, maar ‘k ben je kwijt.
Tranen kan ik niet meer delen,
alleen moet ik verder gaan.
Maar jou zal ik nooit vergeten,
onze liefde blijft bestaan.
Ik praat altijd met je foto,
steeds voordat ik slapen ga.
En ik wens je ‘goede morgen’,
als ik ’s morgens vroeg op sta.
En dan zeg ik: ‘Het is goed zo’,
maar het botst met mijn gevoel.
Want ik mis je haast in alles,
jij weet vast wat ik bedoel.
© Hans Cieremans
