‘k Schaam me soms zo voor mijn partner,
haar gedrag is ongepast,
ongeremd, zonder decorum,
ze geeft heel wat overlast.
Want ze scheldt, ze vloekt en slaat me
en wil soms geen kleren aan.
Daarom heb ik haast geen zin meer,
bij haar op bezoek te gaan.
Ook de andere bezoekers,
klagen over haar gedrag.
Want de anderen cliënten
zijn door haar totaal van slag.
Bezoek vraagt om overplaatsing,
omdat dit het welzijn kost.
Ik snap ‘t wel, maar met verhuizen
is ’t probleem niet opgelost.
En nu krijgt mijn partner pillen,
waardoor zij wat suffig wordt.
Daardoor slaapt ze soms een uurtje,
maar ook dat is veel te kort.
Want als ik dan op bezoek kom,
is ‘t gedrag weer ongepast.
Schaam ik me voor de bezoekers,
dan is Leiden weer in last.
‘Waarom laat je haar hier blijven?
Jij ziet ook toch dat ze stoort’.
En het zijn dit soort reacties,
die ik heel vaak heb gehoord.
Ik zou het graag willen ontwijken,
want het maakt me heel erg moe.
Maar ze is en blijft mijn partner,
dus ik ga weer naar haar toe.
© Hans Cieremans
