Hoe zal ik de draad oppakken,
als jij straks er niet meer bent?
‘k Wil de moed niet laten zakken,
maar ik denk dat het nooit went.
Hoeveel tijd zal jou nog resten?
Dokter zei: ‘Misschien een jaar’.
Niet te lang, dat lijkt het beste,
want je hebt het nu heel zwaar.
Jij leeft in je eigen bubbel
en ik zie alleen verdriet.
Maar het voelt voor mij ook dubbel,
want jou missen wil ik niet.
Zelfs al moet ik voor je zorgen,
zelfs nu jij me niet herkent,
vrees ik voor de dag van morgen,
dat je niet meer bij me bent.
Want na jaren alles delen,
dreigt voor mij een groot zwart gat.
Tijd moet dan de wonden helen,
dat is moeilijk, lieve schat.
Maar als ik het moet geloven,
voel ‘k je altijd om me heen.
Als jij naar me kijkt, hierboven,
dan ben ik toch niet alleen.
Hoe zal ik de draad oppakken,
als jij straks er niet meer bent?
‘k Wil de moed niet laten zakken.
Ach, tijd zal leren of het went.
Hoeveel tijd zal jou nog resten?
Maximaal misschien een jaar,
daarvan maken wij het beste.
Nog heel even bij elkaar.
© Hans Cieremans
