De deur zit potdicht
en hij gaat pas open.
Als jij bereid bent
met mij mee te lopen.
Laat mij dan even,
vrijheid beleven.
Jij bent mijn code,
mijn sleutel die past.
Als je straks weg bent,
dan moet ik weer vast.
Kom, pak mijn hand,
neem mij mee naar buiten.
Dan vluchten we weg
van deuren die sluiten.
De deur zit potdicht,
hermetisch gesloten.
Dat jij hier was,
is me ontschoten.
Kom met me praten,
ik voel me verlaten.
Kom door die deur,
haal hem van ‘t slot.
Jij bent de sleutel,
die deur moet kapot.
Het mist in mijn brein,
kom me nou halen.
Ik wil bij jou zijn,
als ik ga verdwalen.
De deur blijft potdicht,
maar ik blijf waken.
Tot jij er bent
om open te maken.
Deel met mij samen
vergeten namen.
Haal me dan weg,
weg bij die deur.
waarachter ik huil,
in droefheid en sleur.
Kom, pak mijn hand,
neem mij mee naar buiten.
Leid mij naar de vrijheid,
waar deuren nooit sluiten.
© Hans Cieremans
.
