Steeds meer kleine stapjes afscheid,
langzaamaan raak ik je kwijt.
Jij bent niet meer zoals vroeger,
dat is een voldongen feit.
En dat moet ik accepteren,
maar het voelt als een gevecht.
En hoewel de mensen lief zijn,
’t is zo makkelijk gezegd.
Steeds meer kleine stapjes afscheid,
langzaamaan raak jij mij kwijt.
Jij gaat mij steeds meer vergeten,
dat is een voldongen feit.
En jij moet dat accepteren,
in jouw ongelijk gevecht.
En hoewel de mensen lief zijn,
’t is zo makkelijk gezegd.
Zo verliezen wij elkander,
beiden op een eigen wijs.
Ons verlies verschillend delen,
dat kost ons een hoge prijs.
Eens deelden wij alles samen,
de beleving op één lijn.
Maar dit afscheid voelt gescheiden,
daarom doet het extra pijn.
© Hans Cieremans
