In ‘t toneelstuk ‘de passanten’
zijn de rollen uitgedeeld.
Hoofdrolspelers, figuranten,
iedereen doet mee en speelt.
Maar eens luiden slotakkoorden
valt het doek en dooft het licht.
Spreekt men mooie afscheidswoorden,
de theaterdeur gaat dicht.
Na ’t toneelstuk ‘de passanten’
wordt het leeg in de foyer.
Mengen vrienden en verwanten,
zich weer in de mensenzee.
Als de bühne dan weer vol is,
het toneelstuk verder gaat,
dan weet ieder wat zijn rol is,
ook al stopt die vroeg of laat.
Het toneelstuk ‘de passanten’
kent geen script, geen regisseur.
Steeds voor nieuwe aspiranten
opent de theaterdeur.
Daar leren de jonkies spelen,
ergens achter een coulis.
Waar ze rollen gaan verdelen,
al sinds mensenheugenis.
Het toneelstuk ‘de passanten’
daar doet iedereen aan mee.
Hoofdrolspelers, figuranten,
maar eens is het echt passé.
Toch, het stuk zal nooit verdwijnen,
want na iedere passant,
gaan de lichten steeds weer schijnen
voor een nieuwe debutant.
© Hans Cieremans
