We hebben heel veel meegemaakt,
we hadden het niet breed.
We kenden zowel ups als downs,
en deelden lief en leed.
We kenden geen geheimen,
we werden samen oud.
Zo zijn we met elkaar vergroeid,
heel veilig en vertrouwd.
Het leven lachte ons vaak toe,
we waren kerngezond.
Al hadden we maar weinig geld,
we kwamen toch goed rond.
We kregen lieve kinderen,
dat was een groot geluk.
Maar ondanks huiselijk geluk,
gaat nu toch alles stuk.
Want jij werd vergeetachtig
en raakte heel verward.
Jij was niet meer dezelfde man
en o, het ging zo hard.
Jij leeft nu in jouw wereldje
en ik in die van mij.
Delen van het lief en leed,
dat is er niet meer bij.
Zo groeien wij toch uit elkaar
en dat doet heel veel pijn.
Ach, zoals het vroeger was,
zo zal het nooit meer zijn.
We huilen samen nu apart,
‘t is ongedeeld verdriet.
Want ik zie wel jouw verdriet,
maar jij het mijne niet.
© Hans Cieremans