Wat jij bent vergeten,
dat zal ik bewaren.
‘k Heb heel wat verzameld,
in de loop der jaren.
Herinneringsbeelden,
die wij samen deelden.
Ze zitten verankerd,
diep in mijn hart.
Daar houd ik een plekje
voor ons apart.
Die beelden zijn blijvend,
zijn niet uit te wissen.
Ze blijven van samen,
al moet jij ze missen.
Herinneringsbeelden,
onze geheimen.
Wees maar niet bang,
ze zijn veilig bij me.
En mocht het je kwellen,
zal ik ze vertellen.
Heb je dan liever,
dat ik weer stop,
dan vind ik dat goed,
ik berg ze weer op.
Ik neem ze weer mee,
heel goed opgeborgen.
Ze blijven van ons,
daar zal ik voor zorgen.
Herinneringsbeelden,
blijven ons dragen.
En is je dag helder,
kun jij ernaar vragen.
Ik blijf daarop hopen,
dan gaat mijn hart open.
Vertel ik verhalen,
van jou en van mij.
Zie ik dan herkenning,
dan word ik heel blij.
Laat ik je genieten
van onze verhalen.
Al zeg je dan niets:
‘Ik zie je wel stralen’.
© Hans Cieremans