Dilemma

We zijn beiden oud
en wonen nog samen,
maar ik houd het niet langer vol.
Mijn man doet zo vreemd,
ik moet me soms schamen,
daarom gaf de dokter Haldol.
Maar nu trilt hij steeds,
huilt tranen met tuiten.
Haldol maakt mijn man depressief.
Ik ga nu beslist niet
meer wandelen buiten.
want laatst werd hij zelfs agressief.

Nu moet hij uit huis,
ik wil hem niet missen,
maar thuis gaat het bijna niet meer.
Het valt me zo zwaar,
om dat te beslissen,
ik stel het maar uit telkens weer.
De dokter die vindt
het thuis niet verantwoord.
De Alzheimer eist nu zijn tol.
Hij zegt dat mijn man
nu in een tehuis hoort.
Niets helpt, zelfs ook niet Haldol.

We zijn beiden oud
en wonen nog samen.
Maar ‘t samen zijn voelt zo alleen.
En toen zondag hier
onze kinderen kwamen,
vroegen zij: ‘Waar gaat pa heen?’
Zestig jaar samen
ik heb niks te kiezen,
de scheiding is haast een feit.
‘t Geluk dat we deelden,
dat gaan we verliezen.
Maar blijft in ons hart voor altijd.

© Hans Cieremans