Een houten kist,
twee bloemenkransen.
De sfeer is bedrukt,
jouw condoleance.
Je bent overleden,
je oogt heel tevreden.
Je ligt daar fragiel,
klein en sereen.
Kalm en berustend,
zo ging je heen.
En in de aula,
klinkt zacht jouw muziek.
’t Is Morgenstimmung
van Edward Grieg.
Ogen gesloten,
handen gevouwen.
Naar het hiernamaals
in ’t volste vertrouwen.
Je leefde rechtschapen,
je lijkt nu te slapen.
Na een lang leven
valt nu het doek.
Het afscheid is stil,
niet veel bezoek.
En in de aula,
hoor ik jouw muziek.
’t Is Morgenstimmung
van Edward Grieg.
Dan is het voorbij,
muziek gaat nog zachter.
Ik ga naar huis,
jij blijft alleen achter.
Wat was je aimabel,
maar ’t is acceptabel.
Jouw laatste jaren,
waren loodzwaar.
Je was moegestreden
en nu is het klaar.
En in mijn hoofd
klinkt nog jouw muziek.
’t Is Morgenstimmung
van Edward Grieg.
© Hans Cieremans
