Zij kon vroeger niet goed leren,
maar vond jong een mooie baan.
Zij ging ouwetjes verzorgen,
wat ze jaren heeft gedaan.
Liefdevol, geduldig, zorgzaam,
werkte zij steeds toegewijd.
En voor al die oude mensen,
nam ze altijd ruim te tijd.
Maar nu moest ze rapporteren,
werken volgens protocol.
Volgens regeltjes en schema’s
en dat hield ze niet lang vol.
Tot de manager zei: ‘Weet je,
jij bent niet goed opgeleid.
Zoek dus liever maar wat anders’.
Zo raakte zij haar baantje kwijt.
Zij zit thuis nu, heel verdrietig,
mist de oudjes elke dag.
En die oudjes protesteerden:
‘Waarom kreeg zij nu ontslag?’
Maar de manager vertelde:
’t Kon niet anders tot mijn spijt,
alle eisen zijn nu anders,
zoals past in deze tijd’.
Nu loopt er een jonge zuster,
opgeleid op niveau vier.
Rapporteert echt als de beste,
maar ’t ontbreekt aan leef- plezier.
Hygiënisch goed verantwoord,
medisch ook en financieel.
Maar veel oudjes zijn nu treurig,
eenzaamheid valt hen ten deel.
© Hans Cieremans
