Vroeger bij de kolenkachel
was het altijd warm en knus.
En de straat was altijd veilig,
hing het touwtje uit de bus.
En de melkboer en de bakker,
kwamen daag’ lijks aan de deur.
Zogen wij op toverballen,
die veranderden van kleur.
Soms dan keek je televisie
bij een buurvrouw op de hoek.
En we liepen op sandalen,
meestal in een korte broek.
’s Zondags kreeg je mooie kleren
om naar zondagsschool te gaan.
En we kregen ook een snoepje,
na een lepel levertraan.
Bij een vriendje ging je sjoelen,
als het regenachtig was.
En de schoolmelk, niet te drinken
dronk je lauw op in de klas.
En je ging de school pas binnen,
door eerst in de rij te staan.
Mochten wij op een commando
klas voor klas naar binnen gaan.
Af en toe word ik weemoedig,
de verandering is groot.
Kind’ren spelen met mobieltjes
en de IPad op de schoot.
Alles draait nu om prestaties,
iedereen die heeft het druk.
Maar herinnering aan vroeger,
die is blijvend, gaat nooit stuk.
© Hans Cieremans
