Alles wat we vroeger deelden
heeft zoveel betekenis.
Daarom moet ik heel vaak huilen,
omdat ik ons ‘vroeger’ mis.
Wat gaat komen is onzeker,
plannen maken doen we niet.
Wat we nu nog samen delen
is gezamenlijk verdriet.
Het is dealen met het heden,
met het nu van het moment.
Soms zie ik nog iets van vroeger,
als je mij ineens herkent.
Maar dat is dan maar heel even,
die momenten zijn maar kort.
En de toekomst voor ons samen?
Ach, we zien wel wat het wordt.
Alles wat we vroeger deelden,
deel ik nu niet meer met jou.
Maar wat vroeger was verdwijnt niet,
want ik houd nog steeds van jou.
En al is nu alles anders,
alles anders dan voorheen:
De herinnering zal blijven,
vroeger samen, nu alleen.
© Hans Cieremans
