Speels, aanhankelijk,
vrolijk, sprankelend,
onvoorwaardelijk was je trouw.
Opgewekt van aard,
met je kwispelstaart,
kameraadje ik hield van jou.
Maar ik moest je laten gaan,
machteloos heb ik gegriend.
Er was echt geen houden aan
en je hebt je rust verdiend.
Met je natte neus,
gaf je mij geen keus,
maar ik voelde me wel bezwaard.
Je had domme pech,
maar een lijdensweg
werd uit liefde voor jou bespaard.
Niet meer samen rennen
door het bos of langs het strand.
Pijnlijk moet ik wennen
aan jouw lege hondenmand.
Nooit meer knuffelen,
nooit meer snuffelen,
nooit meer spelen met je bal.
Tot het eind actief
en ontzettend lief,
wat ik nooit meer vergeten zal.
Vaarwel drukteschoppertje,
lieve, kleine eigenwijs.
Jij was echt mijn toppertje
‘I love you’, een goede reis.
© Hans Cieremans
