Pak mijn hand, laat mij je leiden
door jouw mistig labyrint.
Tot het licht zich zal verspreiden
bij het wonder van een Kind.
Het symbool van licht en vrede,
waardoor duisternis verdwijnt.
Een verhaal uit het verleden
van een licht dat eeuwig schijnt.
Pak mijn hand, laat mij je leiden,
want misschien moet je nog ver.
Kom, we lopen die weg beiden
bij het eindpunt schijnt een ster.
’t Is een weg langs diepe dalen
door een schimmig kreupelbos,
pas als jij de ster ziet stralen,
laat ik in vertrouwen los.
Pak mijn hand, laat mij je leiden
want nu is de mist nog dicht.
Totdat onze wegen scheiden
bij dat wonderlijke licht.
Dan wordt alle mist verdreven,
door dat licht dat nimmer dooft,
dan begint een heel nieuw leven.
‘t Werd ons door een Kind beloofd.
© Hans Cieremans
