Dementie is als een sneeuwbal,
smeltend in een warme hand.
Waterdruppels vormen tranen,
die verdwijnen in ‘t zand.
Druppels vol herinneringen,
die verdampen in gemis.
Tot ze allen opgedroogd zijn
en de sneeuwbal niet meer is.
Dementie is als een sneeuwbal,
eerst verdwijnt de buitenkant.
Smelt de allerlaatste druppel,
dan rest slechts de lege hand.
Maar voordat het echt zo ver is
geeft de sneeuwbal ook veel vreugd
en is vol herinneringen
aan momenten uit een jeugd.
Dementie is als een sneeuwbal,
smeltend tot een waterplas.
Maar wordt eens de sneeuwbal kleiner,
nou dan zie je weer het gras.
Waarop bloemen zullen bloeien,
zal het leven verder gaan.
‘t Is te danken aan de sneeuwbal,
als een bron van nieuw bestaan.
© Hans Cieremans
