Alzheimer-spook
vol zwarte gaten
Herinnering,
vol met hiaten.
Vergeten dagen,
tienduizend vragen.
Bang, boos, soms vrolijk,
soms ook ontremd.
Soms heel verdrietig,
wiss’ lend gestemd.
Soms heel ver weg,
met je geheimen
Soms heel aanhank’ lijk
en heel dicht bij me.
Alzheimer-spook, wie je ook treft
met gaten slaan in het brein.
Ik denk dat jij veel te weinig beseft:
‘De liefde die krijg jij nooit klein’.
Alzheimer-spook
met je progressie
Zo destructief,
zonder concessie.
Zo onomkeerbaar,
maar ik ben weerbaar.
Ik blijf je bestrijden,
want vroeg of laat,
komen er tijden,
dat jij niet bestaat.
Dan zal geen mens
nog iets van je weten.
Zit jij in het gat,
van het alom vergeten.
Alzheimer-spook, wie je ook treft:
‘De toekomst zal ooit anders zijn.
Ik denk dat jij veel te weinig beseft:
We krijgen jou hoe dan ook klein’.
© Hans Cieremans
